3 uur ’s morgens en we laden voor de laatste keer de koffers en 3 ton extra bagage (althans, zo zwaar voelt het op dit uur) in de bus op de luchthaven van Zaventem. Nog een half uurtje en we draaien de Sinte Annalaan op. Laat het geen file zijn op de Brusselse ring, als het even kan.
Yep, we zijn terug van een meer dan geslaagde tournee! Al zeggen we dat wel elk jaar, uiteraard, maar het moet gezegd: we hadden geen van allen enig idee wat ons te wachten stond maar Macedonië heeft ons gecharmeerd door zijn bijzonder vriendelijke bevolking, door het mooie landschap in en rond Ohrid, door de verrassende pracht en standbeelden in Skopje en, toegegeven, niet in het minst door de lage prijzen!
Macedonië is zonder twijfel het land van Alexander De Grote. Zijn beeltenis kom je op allerlei prularia tegen in de kioskjes (wie heeft er ondertussen allemaal een magneetje thuis op de frigo hangen?), op postkaarten en postzegels of fier op een paard gezeten op een standbeeld van pakweg 25 meter hoog op de “grote markt” van Skopje. Er is zelfs een festival naar hem vernoemd, en laat nu toch uitgerekend Vredon hierop uitgenodigd zijn geweest in Ohrid.
Ohrid ligt aan een uitgestrekt meer van azuurblauw water waarbij de afgelijnde bergketen aan de horizon Albanees grondgebied is, werd ons verteld. Een stadje als zovele andere in onze zuiderse contreien, maar toch weer anders. Dat mochten Kris en ik aan den lijve ervaren trouwens. De ene helft van de centrale straat is moslim gezind, met alle gevolgen vandien en waarbij o.a. de restaurants enkel niet alcoholische dranken schenken. De andere helft is westers en daar steekt het zo nauw niet. En nu mag je 2 keer raden waar wij ons neerploften... Inderdaad, aan de verkeerde kant!
Het festival was weerom een gigantisch succes: wij waren met onze moderne choreografieën en muziek de vreemde eend in de bijt tussen de, op telkens weer diezelfde tsjingel-tsjangel-muziek, voorzichtig heen en weer schuifelende Bulgaren en de toch iets vrolijker Poolse en Roemeense volksdansers. Wat wij brachten hadden ze nog nooit gezien, en dan bedoel ik wel dat het enorm geapprecieerd werd.
De laatste dagen brachten we door in Skopje, de hoofdstad, en logeerden in hotel DUVET. Het ware nochtans mooi geweest, maar verkeerdelijk dachten wij in een eigendom van de familie Moortgat te zijn ondergebracht. Duvet is met een T achteraan, nietwaar!
Ook hier weer iedereen erg begaan met ons welzijn en comfort. Een toffe gidse toonde ons de mooiste kantjes van de stad, voerde ons in de zevende hemel tot aan het Millenium Cross (beeldt dat ding maar eens uit ’s avonds bij het Pictionary -groepsspel! ) en na de nodige tussenstops in orthodoxe kerkjes en kloosters veroverde de schoonheid van de Matka-kloof ons aller hartje (en natte kledij). Skopje is tevens de geboortestad van Moeder Theresa. Dit verdient hier toch wel een apaprte melding want het voor haar opgerichte Memorial House is werkelijk een bezoek waard!
Kortom, het waren goedgevulde dagen met veel afwisseling en pret-en-verzet in een land waar we amper van gehoord hadden vooraf. En ik ben zeker dat je bij het opentrekken van je volgende conservenblik macedoine nog eens zal terugdenken aan deze tournee... Ik alvast wel.
Dirk “The Great” Laureys